Broń palna centralnego zapłonu tzw. gładkolufowa, ale też bruzdowana, zasilana amunicją, w której masa zapłonowa jest w centralnej części tylnej ściany łuski. Iglica zapłonowa uderza w spłonkę powodując zapłon ładunku prochowego naboju. Amunicja stosowana przeważnie do broni myśliwskiej, ale także w służbach porządkowych i ochronie. Amunicję myśliwską przystosowaną do strzelania z luf gładkościennych dzieli się na śrutową i kulową. Naboje śrutowe używane są do polowań na drobniejszą zwierzynę łowną. Śrut do naboju wytwarza się ze stopu ołowiu z antymonem i jest w kształcie równomiernych kulek o gładkiej powierzchni i ściśle znormalizowanej średnicy w granicach od 2,0 do 4,5 mm. Do broni tej stosuje się również amunicję, w której ładunek śrutowy zastąpiony jest pojedynczym pociskiem ołowianym. Typowymi pociskami tej grupy są pociski skonstruowane przez niemiecką firmę Wilhelm Brenecke (tzw. breneki). W różnych formacjach porządkowych, np. w Policji mają też zastosowanie naboje z pociskami gumowymi, ale również specjalnymi zawierającymi ładunki wybuchowe do niszczenia zamków, zawiasów, a nawet silników samochodowych.

Tutaj mamy cały asortyment broni pod potoczną nazwą "shotgun". To strzelby powtarzalne zwane pompkami oraz coraz bardziej popularne samopowtarzalne. Wiodący producenci to Mossberg, Benelli, Hatsan.